Huiswerk voor 29-04-2015 Euthanasie

Artikel 1: 467 KNMG wil onderzoek naar ouderen met stervenswens.
De KNMG vreest ervoor dat er geen mogelijkheid is voor ouderen om uit het leven te stappen als dit voltooid is. Er moet namelijk sprake zijn van ondraaglijk en uitzichtloos lijden. De redenen en wetten waarvoor euthanasie gepleegd mag worden zijn bekend. Toch zijn het hele strikte regels en kom je niet zo snel in aanmerking voor deze vorm van zelfdoding. Naast dat er de wetten voor zijn, moet een arts het ook willen doen. Dit heeft vaak dan ook te maken met etische kwesties. De enige reden dat deze wet bestaat is puur voor de hulpverlening. Dit betekent dat als een arts euthanasie pleegt bij een patiënt, hij/zij niet strafrechtelijke vervolgd kan worden, mits aan alle eisen is voldaan.  Het KNMG wil graag antwoorden op de vragen; om hoeveel mensen gaat het? Welke problemen hebben zijn? En wat zijn andere oplossingen? Volgens het KNMG kan de transparantie en zorgvuldigheid verloren gaan bij de euthanasiewet.

Artikel 2: 468 Aantal euthanasieverzoeken neemt al jaren toe.

Voorheen was pijn de belangrijkste reden tot euthanasie, maar inmiddels is er veel op het gebied van pijnbestrijding. Hierdoor is de aard van euthanasieverzoeken door de jaren heen veranderd. Tegenwoordig gaat het om verlies van waardigheid en zingeving, dit is nu de grootste aard van euthanasieverzoeken. Het is wel zo dat huisartsen dus niet vaker euthanasie verlenen. Het is tegenwoordig zo dat het meer gemeld wordt en vaker als optie besproken is met de patiënt. Doordat de kwaliteit en de transparantie goed is er geen euthanasiehype ontstaan. Als het bij de wet goed geregeld is dan kunnen huisartsen in opleiding en bij nascholing trainingen goed leren hoe om te gaan met euthanasieverzoeken. Op de website van het KNMG staan duidelijke richtlijnen en formulieren hiervoor.

Persoonlijk vind ik dat ieder persoon zelf mag bepalen over zijn eigen leven, welke reden dan ook. Als een persoon geen andere uitweg meer ziet, en er is een duidelijke reden waarom dit is, dan moet het mogelijk zijn om euthanasieverzoek in te dienen.

Artikel 3: Ouderen met een stervenswens vragen om luisterend oor.

Wat wordt bedoeld met voltooid leven; Leiden onder het leven is iets wat de oudere daar zelf onder verstaat. Wat zou je zelf als voltooid leven verstaan: voor mij zou dat zijn als je alles hebt gedaan wat je maar wilde. Dat je al je kansen hebt benut en geen nieuwe doelen meer wilt en ziet. Dat je genoten hebt en dat het mooi is zo. Verlieservaringen die ertoe kunnen bijdragen dat ouderen hun leven als uitzichtloos ervaren;

- Lichamelijke achteruitgang
- Incontinentie
- Het lijf disfunctioneert en is onomkeerbaar
- Het geheugen en denken worden minder.
- Angst voor dementie
- Verlies van naasten
- Gevoel van isolatie
- Ze voelen zich tot last

Benadering door professionals: Maak het onderwerp bespreekbaar en bied een luisterend oor. Erken het verlies en ongemak zonder het weg te poetsen.
Zingevingsvraag: Waarom zou ik nog hier blijven als ik toch geen doelen meer heb en er niet meer toe doe? Hoewel een merendeel van de ouderen aangeeft niet dood te willen, is er toch nog een grote groep ouderen die wel praat over een 'voltooid leven' en ouderen die levensmoeheid ervaren. Voor deze groep is het vinden van moed al een tijd van de baan en blijft er weinig voor om voor te leven. De levensdoelen van deze ouderen mensen zijn dan weggevallen. 

Artikel 4: Botsende visies; een reflectie op 'dementie en het zelfgewilde levenseinde'

Twee waarden die een rol spelen in de discussie over euthanasie en dementie: Ondraaglijk- en uitzichtloos lijden en zelfbeschikking of barmhartigheid. Welk motief ligt vaak ten grondslag: euthanasie mag alleen uitgevoerd worden wanneer die ervan overtuigd is dat dit de enige manier is om het ondraaglijk lijden van de patiënt te verlichten. Het lijden van mensen met dementie; Overigens blijkt wel uit onderzoek dat mensen als puntje bij paaltje komt, meer lijden kunnen verdragen dan ze van te voren hadden voorzien. Zij hebben het vermogen zich aan te passen aan nieuwe omstandigheden en hun grenzen te verleggen.
Disability paradox betekent dat personen die in de visie van anderen in een niet-benijdenswaardige situatie verkeren, een onverwachte hoge kwaliteit van leven rapporteren. Zingevingsvraag: Ik vergeet alles, weet niet wie mijn kinderen zijn en heb niks meer om handen, wat moet ik dan nog doen hier?

Artikel 5: Oplossingsgerichte gespreksvoering bij ouderen.

Oplossingsgerichte gespreksvoering betekent dat je met vragen aankomt om een gesprek te voeren die als doel heeft een oplossing te vinden of een probleem te formuleren. Ik denk dat een heleboel vragen goed zijn omdat het jezelf aan het denken zet en je zo het een en ander kan relativeren.  Kritiek op 'het vergroten van toezicht bij ouderen met suïcidegedachten; het toezicht richt zich op beheersing van deze gedachten. Reageren op suïcidegedachten; je moet eerst vertrouwen winnen van een persoon zodat hij/zij niet bang is voor eventuele gevolgen als opname. De waarde van uitzonderingen vind ik pas een waarde als een cliënt deze uitzondering ook zelf heeft opgemerkt (eventueel na gesprek). Zorgverleners, en vooral verpleegkundige, moeten voorbereidt zijn op deze omstandigheden. Dit moeten zij trainen tijdens de opleiding en anders eventueel via nascholing. Dit soort gesprekken kunnen zwaar en moeilijk zijn, niet alleen voor de ouderen zelf maar ook voor de zorgverlener. Daarom is het van belang om er over te praten met naasten.

Opdrachten ter voorbereiding:

1. Wat is jouw standpunt tav euthanasie? Welke argumenten (voor en/of tegen) liggen aan jouw visie ten grondslag?

 Ik vind dat euthanasie mogelijk moet zijn voor mensen. Ieder individu heeft eigen grenzen, zowel op het gebied als pijn maar ook geestelijk. Geen ander persoon mag oordelen over iemands pijn of geestelijk gevoel. Indien er geen andere oplossing meer is vind ik dat er een mogelijkheid moet bestaan. Ik ben dus voor euthanasie. Van belang vind ik dat alles goed volgens de richtlijnen gebeurd. Het kan niet zo zijn dat je dit even beslist en dat het even wordt uitgevoerd. Hiervoor zijn dan natuurlijk ook de wet- en regelgeving opgesteld. Ik denk wel dat euthanasie beter is, dan dat je zelf zelfmoord pleegt. 

 

2. Als je nu alles gelezen hebt en je weet welke kritiek er is op de hulpverlening, tav ouderen met een euthansiewens en/of suïcidegedachten, op welke manier zou jij dan in de toekomst om willen gaan met dit soort ingrijpende vraagstukken van ouderen?

Ik vind dat ik daar zelf een mening over mag geven en eventueel onderbouwen met wetenschappelijk literatuur. Verder denk ik dat ik er weinig mee te maken ga krijgen aangezien ik niet letterlijk in de zorg ga werken. Ik vind het belangrijk dat ieder hier zijn eigen mening over kan en mag geven. Sommige vanuit het geloof en sommige vanuit eigen perspectieven en/of ervaringen.

3. Bedenk vragen welke jij zou willen stellen aan de verpleegkundige, Eveline Pragt, van de Levenseindekliniek.

Is het bij jullie doodstil of stervensdruk?
De euthanasieverzoeken die binnenkomen, oordeel jij daar zelf ook over of laat je dit over aan een arts?